Η πρωτόγνωρη εποχή που διανύουμε, η εποχή του COVID-19, καταγράφει κάποια ενδιαφέροντα γεγονότα πάνω στην υγειονομική κάλυψη του κόσμου.
Το πρώτο και ιδιαίτερα αξιοσημείωτο είναι η μοναδική και αναντικατάστατη αξία ενός κυρίαρχου Δημόσιου Συστήματος Υγείας.
Παντού διεθνώς το Δημόσιο Σύστημα Υγείας, και συνολικά οι Δημόσιες Δομές και η Δημόσια Λογική των πραγμάτων σήκωσε το κύριο βάρος της αντιμετώπισης όλων των καινοφανών σε μέγεθος και χαρακτηριστικά απειλών για τη Δημόσια Υγεία που εμφανίστηκαν.
Χωρίς ισχυρό και κυρίαρχο Δημόσιο Σύστημα Υγείας, ο αριθμός των κρουσμάτων αλλά και των θανάτων, και συνολικά των συνεπειών της κρίσης του COVID-19, θα ήταν χωρίς αμφιβολία πολλαπλάσιος εκείνωνπου καταγράφονται.
Το δεύτερο αξιοσημείωτο γεγονός που καταγράφεται είναι η τεράστια, και μέχρι σήμερα υποεκτιμούμενη, αξία ενός υποδείγματος λειτουργίας Φαρμακείων με κύρια χαρακτηριστικά την ανεξαρτησία του φαρμακοποιού και την ευρεία διασπορά των Φαρμακείων με γνώμονα τις κοινωνικές ανάγκες.
Στην Ελλάδα, όπου το παραπάνω υπόδειγμα λειτουργίας των Φαρμακείων συνεχίζει να είναι κυρίαρχο, παρά την ισχυρή αμφισβήτηση που δέχτηκε τη μνημονιακή εποχή 2010-2014, δικαιώθηκε θριαμβευτικά για την τεράστια αξία του για τη Δημόσια Υγεία.
Η κρίση του COVID-19 βρήκε τη χώρα μας με 10.000 Φαρμακεία, τον μεγαλύτερο ανά κατοίκους αριθμό πανευρωπαϊκά, και μάλιστα διεσπαρμένα παντού σε όλη την Επικράτεια, με απολύτως ομοιόμορφο τρόπο, διαθέσιμα δίπλα στην πόρτα κάθε πολίτη που χρειάζεται πρόσβαση σε σημείο υγειονομικής κάλυψης.
Οι γεωγραφικοί κανόνες και περιορισμοί στις αδειοδοτήσεις Φαρμακείων, οι οποίοι δέχτηκαν στο πρόσφατο μνημονιακό παρελθόν ανηλεή επίθεση από τους οπαδούς των «απελευθερώσεων» αλλά διατηρήθηκαν, ήταν αυτό που πρόσφερε στον πληθυσμό της χώρας μας την παραπάνω ανεκτίμητη υγειονομικά και κοινωνικά υπεραξία.
Και δεν ήταν μόνο αυτό. Η ιδιοκτησιακή και διαχειριστική ανεξαρτησία που χαίρεται ο έλληνας φαρμακοποιός του Φαρμακείου στην Ελλάδα, επίσης παρά τη σφοδρή αμφισβήτηση αυτού του δεδομένου από τους τιμητές των «αγοραίων απελευθερώσεων», ήταν εκείνο που πρόσφερε στον κόσμο τη βέλτιστη δυνατή ποιότητα παρεχόμενων υπηρεσιών και υγειονομικής υποστήριξης σε κάθε περιοχή και γειτονιά της χώρας.
Ο έλληνας φαρμακοποιός, που είναι θεσμικά απόλυτα κυρίαρχος, και συνάμα απόλυτα υπεύθυνος, στο Φαρμακείο του, έμεινε ανοικτός και προσβάσιμος συνέχεια και αδιάλειπτα, όλες τις ημέρες χάρη στις Εφημερίες, χωρίς να φοβηθεί τους κινδύνους της συγκυρίας, και χωρίς να στηριχθεί από την Πολιτεία με έκτακτα μέτρα στήριξης.
Συνάμα, κι ενώ όλη η κοινωνία κοιτούσε με ανησυχία τις εξελίξεις που λάμβαναν χώρα λόγω του COVID-19, και η Πολιτεία τόσο σε εθνικό όσο και σε διεθνές επίπεδο προσπαθούσε με αμηχανία να προσαρμοστεί στην αντιμετώπιση αυτής της πρωτόγνωρης απειλής, οι φαρμακοποιοί στην Ελλάδα, σε συλλογικό αλλά και ατομικό επίπεδο συνέχισαν να εκσυγχρονίζονται και να εξελίσσονται απτόητοι.
Και αυτό είναι το τρίτο χαρακτηριστικό της κρίσης.
Τα Φαρμακεία συνέχισαν και διεύρυναν τις υπηρεσίες που παρέχουν στο κοινό, μία από τις οποίες είναι ο αναγνωρισμένος και θεσμικά κατοχυρωμένος από την Πολιτεία ρόλος τους στην εμβολιαστική κάλυψη του πληθυσμού, εξέλιξη που σίγουρα θα φανεί καταλυτική όταν έρθει η στιγμή να ριχτεί στη μάχη της υγείας το εμβόλιο για τον ιό COVID-19.
αι ταυτόχρονα, συνέχισαν και διεύρυναν την παρουσία τους στην τροφοδοσία των πολιτών με Φάρμακα Ειδικού Χειρισμού (Φ.Υ.Κ.), που είχε ξεκινήσει για τα Φαρμακεία ως υπηρεσία από λίγο πριν το ξέσπασμα της κρίσης, αναμένοντας την επικαιροποίηση των όρων χορήγησης στα τέλη του 2020, ώστε να γίνει αποζημιούμενη διαδικασία, όπως πρέπει.
Ενώ την ίδια εποχή, με πρωτοβουλία των θεσμικών οργάνων του κλάδου, έχει ξεκινήσει μία ευρύτατη διαδικασία εκσυγχρονισμού, απλοποίησης και αναβάθμισης του τρόπου λειτουργίας και διασύνδεσης όλων των Φαρμακείων της χώρας με τις υπόλοιπες δομές του Ε.Σ.Υ., μέσω της επικαιροποίησης της νομοθεσίας για την ελεγχόμενη διάθεση αντιβιοτικών που έλαβε χώρα στις αρχές Σεπτέμβρη του 2020, και της ηλεκτρονικής καταγραφής σε πανελλαδικό επίπεδο της αντιγριπικής εμβολιαστικής κάλυψης του πληθυσμού που λαμβάνει χώρα τις ημέρες που γράφεται αυτό εδώ το άρθρο.
Και έπεται και συνέχεια.
Το γενικό συμπέρασμα είναι ότι η αρχή που είχε γίνει στην Ελλάδα τα προηγούμενα χρόνια της νομοθετικής αναγνώρισης των Φαρμακείων ως οργανικό πλέον κομμάτι της πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας (Π.Φ.Υ.), και όσα αυτή η εξέλιξη έφερε, συνδυασμένη με το διαχρονικά απαράμιλλο υπόδειγμα λειτουργίας, με κύρια στοιχεία την ανεξαρτησία του φαρμακοποιού και την ευρεία και ομοιόμορφη διασπορά των Φαρμακείων σε όλη την Επικράτεια, και με τη φυσική τάση των φαρμακοποιών να εξελίσσονται συλλογικά συνεχώς, και να διευρύνουν τις υπηρεσίες που παρέχουν, βρήκαν τη χώρα μας όσο έτοιμη θα μπορούσε να είναι, σε επίπεδο γειτονιάς και προσιτότητας στους πάντες, να αντιμετωπίσει όσο καλύτερα θα μπορούσε αυτή την πρωτόγνωρη υγειονομική κρίση, σε παγκόσμιο επίπεδο.
Και αυτό είναι κάτι που ως δίδαγμα θα μας φανεί ιδιαίτερα χρήσιμο στο μέλλον.
